Ο προσδιορισμός του εαυτού μέσα σε ένα μετασχηματιστικό πλαίσιο προέβαλλε ποικίλα ερωτήματα:
- το πέρασμα από τον κοινωνικό στον ψυχολογικό εαυτό, ήδη από το 1969, σχετίζεται με τα πρότυπα που προτάσσει η ομάδα;
- αν αυτή η ομάδα νοηματοδοτείται από τις επικρατούσες κοινωνικές αναπαραστάσεις, τότε ποιο πρότυπο προτάσσει η ομάδα;
- αφού οι απαντήσεις της πλειονότητας της ομάδας ήταν κατηγοριοποιημένες ομοίως, μήπως η παρούσα αποπροσωποποίηση προβλέπει την κανονιστική ομοιογένεια της, τη συνοχή της;
Σχόλιο από τη διεργασία της ομάδας: Ο συνεχώς αναδυόμενος εαυτός και η πολλαπλότητα αυτού διαμορφώνεται συλλογικά μέσα στο γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο.
Η αντίληψη του εαυτού μας και η ανάπτυξη της ταυτότητάς μας δεν είναι απομονωμένες διεργασίες, αλλά συνδέονται στενά με το κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο ζούμε και λειτουργούμε. Οι επικρατούσες κοινωνικές αναπαραστάσεις, οι κοινωνικές δομές και οι πολιτισμικές πρακτικές διαμορφώνουν τις εσωτερικές μας αντιλήψεις και τις εξωτερικές μας συμπεριφορές.
Συνεπώς, η διαδικασία του προσδιορισμού του εαυτού μας εντάσσεται σε ένα σύνθετο δίκτυο κοινωνικών και πολιτισμικών παραγόντων. Η ομάδα στην οποία ανήκουμε παίζει έναν κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση των αντιλήψεών μας για τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας.
Η κατηγοριοποίηση και η αποπροσωποποίηση που συχνά συμβαίνουν μέσα στις ομάδες μπορεί να οδηγήσουν σε μια ενιαία και κανονιστική ομοιογένεια, όπου οι μεμονωμένες διαφορές ενδέχεται να αγνοούνται ή να υποβαθμίζονται. Αυτό μπορεί να συμβάλει στη διαμόρφωση ενός συνολικού τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς εντός της ομάδας, που στοχεύει στη διατήρηση της συνοχής και της ομοιογένειας.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η προώθηση της ποικιλομορφίας και της ανοχής προς τις διαφορές μπορεί να οδηγήσει σε μια πιο δυναμική και ευέλικτη ομάδα, η οποία μπορεί να αντιμετωπίζει αποτελεσματικότερα τις προκλήσεις και να επιτύχει τους κοινούς της στόχους.
